…”Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich”… (Iz. 52,13-53,12)
Wielkopiątkowe Misterium Męki Pańskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej
Jest Wielki Piątek 2 kwietnia 2010 r. Świta, przez czarne kontury drzew prześwituje już poranne niebo. Idę razem z tłumem ludzi, którzy przyjechali z różnych stron Polski i okolic. Wszyscy zmierzamy w jednym kierunku – do domu Kajfasza, gdzie rozpocznie się Misterium Wielkopiatkowe. Czekają na nie pątnicy przecież cały rok. Wszyscy w skupieniu gromadzą się wokół domu Kajfasza. Już. Zbliża się Wysoka Rada – Sanchedryn. Wyprowadzają Jezusa. Padają ostre słowa znane nam przecież ze stron Ewangelii. To nie koniec, to początek. A potem Piłat, król Herod, znowu Piłat i jego akt obmycia rąk wodą… A dalej to przecież znacie…
Kalwaria Zebrzydowska jest miasteczkiem usytuowanym w dolinie pomiędzy dwoma pasmami niskich, ale pięknych gór, na pograniczu Beskidu Makowskiego i Pogórza Wielickiego, u podnóży góry Żar na wysokości 335-400 m npm. Miasteczko liczy 4,524 mieszkańców, zajmuje powierzchnię 550 ha. Wielkim walorem miasteczka jest kult religijny. Kalwaria Zebrzydowska jest jednym z najważniejszych, obok Częstochowy, ośrodkiem ruchu pielgrzymkowego w Polsce, a położenie na słynnym szlaku papieskim wiodącym z Wadowic do Krakowa powoduje rosnący napływ pątników. Corocznie odbywają się uroczyste obrzędy religijne, w których uczestniczą licznie pielgrzymi z całego kraju i z zagranicy. Największe nasilenie ruchu pielgrzymkowego występuje w czasie najbardziej okazałych uroczystości, tj. Odpust Wielkiego Tygodnia – Misterium Męki Pańskiej oraz uroczystości Święta Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (15 sierpnia).
Historia miasta sięga roku 1617 i jest ściśle związana z dziejami Kościoła. W XVII wieku. Mikołaj Zebrzydowski – Wojewoda Krakowski, w panoramie góry Żar ufundował budowę Klasztoru i zespołu Kaplic Dróg Męki Pańskiej na wzór Kalwarii Jerozolimskiej. Na przestrzeni lat powstał tu cały zespół zwany Dróżkami Kalwaryjskimi, który wraz z Klasztorem OO. Bernardynów jest jednym z głównych zabytków architektury. Klasztor z Sanktuarium Maryjnym jest budowlą późno barokową, przechodzącą w styl rococo z charakterystycznymi krużgankami. Wnętrze Klasztoru ozdobione jest dernistyczną polichromią z zabytkowymi stallami, licznymi cennymi obrazami i bogato inkrustowanym wyposażeniem. Dróżki o bardzo ciekawej architekturze, wkomponowane w naturalny krajobraz stanowiący tzw. Park Pielgrzymkowy wiodą wielokilometrowymi alejkami drzew i przecinkami leśnymi.
Niepowtarzalne zespolenie walorów krajobrazowych, kulturowych i artystycznych oraz niezwykły autentyzm w wymiarze duchowym, został dostrzeżony przez Komitet UNESCO, który w 1999 r. włączył zespół pielgrzymkowy w Kalwarii Zebrzydowskiej do grona najpiękniejszych i najwartościowszych zabytków Światowego Dziedzictwa.
Zdjęcia: Zbigniew Burda
Niektóre fragmenty tekstu pochodzą z Biblii, ze strony UM Kalwarii Zebrzydowskiej i ze strony Sanktuarium.